"ΜΠΡΟΣΤΑΡΗΔΕΣ" ΚΑΙ "ΛΑΚΕΔΑΙΜΟΝΙΟΙ"

Του Γιάννη Ζαμπετάκη

Επίκουρου Καθηγητή Χημείας Τροφίμων του Πανεπιστημίου Αθηνών

.

.

.

Ο αγώνας για καθαρό νερό στη Μεσσαπία έχει ξεκινήσει από την περασμένη άνοιξη! Σε αυτόν τον αγώνα τον καλό κλήθηκα να βοηθήσω από την αρχή του και έτσι έχω την τύχη να ξέρω αρκετά για τα «σωθικά» και τα «σώψυχα» των πρωταγωνιστών!

Δεν είπα όχι σε καμιά εκδήλωση, σε κανένα κάλεσμα, σε καμιά βόλτα στα νταμάρια…Ακόμα και αν αυτό απαιτούσε χρόνο, κόπο και αποκάλυψη ψεμάτων, δολοπλοκιών, πολιτικής ίντριγκας και τελικά άνομων συμφερόντων.

Στις 31.10.2009, έγινε η πιο πρόσφατη εκδήλωση για τον Αγώνα αυτόν. Λίγες ώρες πριν από την εν λόγω συνέντευξη τύπου στο Γενικό Λύκειο Ψαχνών, ο σύλλογος Ταναΐς αποφάσισε να μην συμμετάσχει εκείνο το βράδυ ως συνδιοργανωτής! Το γεγονός αυτό το έμαθα εκείνο το βράδυ όταν μου ζητήθηκε να είμαι ο συντονιστής της συζήτησης ενώ ο ρόλος του συντονισμού προοριζόταν για τον εκπρόσωπο από την Ταναΐδα!

Αλλά ο εν λόγω σύλλογος δεν έμεινε εκεί. Προχώρησε σε ένα μεγάλο ατόπημα με μια προχθεσινή ανακοίνωσή του που αυτοχαρακτηρίζεται «μπροστάρης» και ζητά από τους πολίτες να συμμετέχουν ενεργά στον αγώνα. Στις ανακοινώσεις μπορούμε όλοι μας να είμαστε …μπροστάρηδες! Αλλά στον πραγματικό αγώνα (δειγματοληψίες, χρήματα για πολυέξοδες χημικές αναλύσεις, συλλογή υλικού – από ΜΠΕ των ρυπαντών ως πρακτικά των Δημοτικών Συμβουλίων, ανάρτηση του υλικού αυτού στο διαδίκτυο) που έχω ζήσει άλλοι είναι οι …μπροστάρηδες!

Ο αληθινός μπροστάρης δεν έχει ανάγκη να αυτοαποκαλείται έτσι! Διότι η λέξη "μπροστάρης" είναι ένας τίτλος τιμής που μόνο ο λαός μπορεί να απονείμει. Αλλά σήμερα ο αγώνας έχει φτάσει στο πιο κρίσιμο στάδιό του. Σήμερα ο Εισαγγελέας Πρωτοδικών Χαλκίδας κ. Χ. Τόλιας έχει αρχίσει να εξετάζει όλες τις πτυχές του προβλήματος με το τοξικό νερό της Μεσσαπίας και δεν είναι ώρα για διασπαστικές ανακοινώσεις.

Δεν είναι ώρα να μετρήσουμε κομματικά πόσες ερωτήσεις στο Ελληνικό Κοινοβούλιο και στο Ευρωκοινοβούλιο έχει καταθέσει το κάθε κόμμα. Δεν είναι ώρα να μετρήσουμε πόσες ημερίδες ή πόσα συνέδρια έχει διοργανώσει ο κάθε σύλλογος ή το κάθε κόμμα.

Αλλά είναι η ώρα να αναρωτηθούμε όλοι μας γιατί συμμετέχουμε σε αυτό τον αγώνα. Είμαστε εδώ για προσωπική δόξα ή είμαστε εδώ για να λύσουμε το πρόβλημα;